Hölt amma í hauskúpuskóm

Hægri fóturinn er enn hálfgerður staurfótur og bólar ekkert á andalækninum. Hins vegar finn ég ekki fyrir neinu nema þegar ég beygi hnéð of mikið eða of hratt svo að eini vandinn er þegar ég er að ganga upp eða niður stiga. Og reyndar er stiginn á Grettisgötunni í lagi, hann er ekki það brattur.

Annað mál með hringstigann hér í vinnunni, það liggur við að ég valdi trukkabílstjóraumferðartruflun í hvert skipti sem ég fer að sækja mér kaffi. Ég er allavega búin að fá tvö komment í morgun á skóna mína, sem ég hef þó oft áður mætt í í vinnuna en enginn hefur veitt athygli fyrr. Þeir eru reyndar ekki mjög ömmulegir, með huggulegum myndum af hauskúpum og kirsiberjum. Boltastelpan á eins skó, við keyptum þá í Baltimore í fyrra.

En vonandi lagast þetta nú innan tíðar. Þótt það tæki hálft ár í tvö síðustu skipti sem ég fékk eitthvað í hnén. (Ég er ekkert hölt, fyrirsögnin er ýkjur.)