Tölur og peningar

Sauðargæran dóttursonur minn er talnaglöggur drengur og hefur afskaplega gaman af tölum.

Það hefur hann nú ekki erft frá mér.

Systir hans er ekkert sérstaklega mikið fyrir tölur, nema þá peningaupphæðir. Hún er séð í fjármálum.

Það hefur hún ekki erft frá mér heldur.

Á laugardaginn fór drengurinn með móður sinni vestur í bæ að sækja systur sína á fótboltaæfingu. Þau voru eitthvað sein fyrir og hann var á náttfötunum undir úlpunni. En þar sem þjálfari Boltastelpunnar kann ekki á klukku tognaði verulega úr æfingunni og drengurinn ákvað að stytta sér biðina með því að telja. Sat á náttbuxunum og taldi og var kominn upp í fimm hundruð áður en systirin birtist.

-Það var ekkert erfitt að telja upp í fimm hundruð, amma, sagði hann mér. (Ég skal ekki segja; man að þegar ég var á hans aldri taldi ég einu sinni upp í tvö hundruð og fannst það þvílíkt afrek að ég ákvað að hætta á toppnum og hef forðast að telja upp fyrir hundraðið síðan þá.) -En ég var orðinn svolítið þreyttur í munninum.

Systir hans var aftur á móti að skoða gjafabréf sem ég fékk í afmælisgjöf og þegar hún sá upphæðina tautaði hún:

-Ég vildi að ég væri að verða fimmtug.

En hún fermist nú á næstunni svo að það er aldrei að vita ...