Hálsbólga og fótbolti

Aumingja einkasonurinn er lagstur í hálsbólgu eins og fleiri. Ég hringdi í hann áðan utan úr bæ og spurði: -Hvernig líður þér?

-Af hverju spyrðu? spurði hann tortrygginn, hélt greinilega að ég ætlaði að fara að brúka hann til einhvers gagns. En ég var nú bara að spyrja af eintómri móðurlegri umhyggju. Sem ég hef vissulega til að bera í ríkum mæli þótt það geti verið djúpt á henni stundum.

Sjálf er ég við bestu heilsu þessa stundina en reyni að flýja heimilið eftir bestu getu, enda lítið pláss fyrir mig þar eins og margsinnis hefur komið fram.

Sauðargæran er að fara á sína aðra fótboltaæfingu með Víkingi á eftir og hlakkar mikið til, sú fyrsta kvað hafa verið stórskemmtileg. -Það var jafntefli en ég skoraði ekki, sagði hann mér. Hins vegar mun hann hafa sýnt mikil tilþrif við að detta og mun hafa lært sitthvað í þeim efnum af Ítölum og fleiri góðum mönnum.

Hann er að vísu ekki alveg með það á hreinu í hvaða félagi hann er, syngur KR-lagið við raust og man ekki nema stundum eftir að breyta textanum ... en þetta kemur.