Bara tvær á mann

Ég hringdi í dóttursoninn. Hann byrjaði reyndar á að heilsa mér en fyrsta spurningin var að sjálfsögðu: -Keyptirðu einhverjar gjafir handa mér?

Svo kom hann. Fékk afhentan spænskan bol með mynd af nautgripafamilíu og litapakka með nauti og nautabana. Systir hans fékk eitthvað svipað. Drengurinn virtist hæstánægður með gjafirnar en spurði eftir nokkra stund: -Amma, eru bara tvær gjafir á mann?

Ekki að hann sé vanþakklátur. Neinei. Bara góðu vanur.

Ég var að hugsa um að benda honum á að ég væri að fara aftur til London í nóvember og þá fengi hann örugglega aftur gjafir en áttaði mig svo á að hann er búinn að gefa stórar yfirlýsingar um hvað hann langi til London með mér næst þegar ég fer (ég hef tekið ýmist mömmu hans eða systur með þangað í síðustu ferðum) og það er eins gott að upplýsa hann ekkert um þessi ferðaplön fyrirfram. Ég er nefnilega ekki alveg tilbúin að taka hann einan með. Ekki til London allavega.