Komin úr sérríinu

Jerez: 26-36 stiga hiti. Frábær matur. Ótrúlega góð sérrí (og þið þarna í saumaklúbbnum, við erum ekki að tala um Bristol Cream) og nóg af þeim. Meiriháttar gott brandí. Gestrisnir Spánverjar (við vorum víða leyst út með sérríflöskum og var boðið í mat; þar á meðal var átta eða níu rétta máltíð á besta veitingahúsinu á svæðinu). Skemmtilegir ferðafélagar. Fjögurra stjörnu hótel með sundlaug og alles.

Heima: Íbúðin í rúst og ég kemst ekki í bað á næstunni. Ekkert til að borða. Nóg til að drekka reyndar, eða væri það ef ég tímdi að opna sérríflöskurnar ... Þegar ég kom fram í morgun lá einkasonurinn steinsofandi í hnipri undir teppi í stofusófanum (sem er að minnsta kosti hálfum metra styttri en drengurinn). Hann var alveg örugglega ekki þar þegar ég kom heim um miðnættið (sonurinn, það er að segja). Merkilegt.

En það er gott að vera komin heim. Nú þarf ég að vinda mér í að safna kröftum eftir sérríferðina, ekki tókst það í Andalúsíu (sem er ábyggilega fínn staður fyrir slíkt en það var bara svo mikið um að vera).