Kokkurinn í fjölskyldunni

Fjölskyldukvöldmaturinn í gær var samstarfsverkefni okkar Sauðargærunnar, þ.e. hann fékk að ráða ferðinni hvað varðaði hráefnin. Við fórum í Nóatún og ég spurði hann hvað hann vildi fá í matinn; hann vildi kjúkling og svo þeyttist hann fram og aftur um búðina og velti fyrir sér hvað ætti að vera í kjúklingaréttinum; kom með pepperónípylsu og niðursoðnar smjörbaunir, ég laumaði ólífum og sítrónum í körfuna. Mér leist reyndar ekki á blikuna þegar drengurinn kom steðjandi með dós af Ora grænum baunum en svo kom upp úr dúrnum að hann hafði alls ekki hugsað sér að þær færu í kjúklingaréttinn okkar, heldur átti móðir hans að kaupa þær handa honum. Að vísu féllst hann svo á til að skipta baununum út fyrir svolítið nammi ...

Úr þessu varð svo ágætis kjúklingaréttur: Hálfir kjúklingar, bakaðir í ofni með sítrónum, timjani og hvítlauk, pepperónísneiðum raðað ofan á, kartöflubátar settir með þegar hálftími var eftir af steikingunni og smjörbaunir og ólífur þegar svona 10 mínútur voru eftir. Ís á eftir með heitri íssósu sem Sauðargæran tók að sér að hræra í af miklum myndugleika.

Auðvitað borðaði hann næstum ekkert sjálfur. Drengurinn er nefnilega ekki kvöldmatarmaður. Borðar iðulega fjóra diska af morgunmat og tvo eða þrjá í hádeginu en hefur enga matarlyst á kvöldin. Skynsamur.