Ég set hér svör við spurningum sem ég fékk í kommentum hér að neðan. Munið að það er alveg óhætt að koma með spurningar og þegar vefsvæði Gestgjafans opnar um mánaðamótin næstu skuluð þið endilega spyrja af hjartans lyst þar.
Rjómi súrnar þótt búið sé að þeyta hann en hann súrnar einhvern veginn allt öðruvísi, mér finnst hann verða meira eins og ,,öðruvísi" fremur en ,,skemmdur". En það er náttúrlega mín persónulega skoðun og getur litast af því að ég er alin upp fyrir daga ísskápanna (eða það var allavega enginn slíkur til heima þegar við bjuggum í sveitinni). Það kemur einstöku sinnum fyrir að ég læt afgang af rjómatertu standa á eldhúsbekknum til næsta dags í stað þess að setja hann í ísskáp, bara til að finna þetta sérstaka bragð.
En burtséð frá því, þá hef ég ekki trú á að rjóminn spillist að ráði á kökunni ef hú stendur í kæli yfir nótt. Jafnvel þótt bragðið fari að breytast örlítið ætti sykurinn í marensinum að vinna á móti því. Rjóminn er ekkert skemmdur þótt bragðið sé aðeins farið að súrna og það á að vera alveg óhætt að nota hann.
Ef talað er um 3 dl af þeyttum rjóma í íslenskri uppskrift held ég að það sé alveg óhætt að slá því föstu að það eigi að mæla rjómann óþeyttan. Ef aftur á móti stendur 1 cup whipped cream í amerískri uppskrift á væntanlega að mæla rjómann þeyttan (en ef stendur 1 cup cream, whipped, er hann mældur óþeyttur).
Ullarhumar er vel viðeigandi heiti sem ég veit ekki hvort Þorri er höfundur að en hann notar um humar sem er ekki stinnur, heldur einhvern veginn loðmullulegur í munninum - bragðið er svosem í lagi en áferðin óskemmtileg. Þeir sem hafa fengið svona humar (sem gerist því miður allt of oft á veitingahúsum) vita sjálfsagt hvað átt er við; maður heldur kannski að humarinn sé ofeldaður en það er ekki málið, heldur skilst mér að þetta gerist stundum ef líður of langur tími þar til hann er frystur, þá nái einhver ensím að verka á humarholdið og breyti áferðinni.
Mér þykja brúnaðar kartöflur reyndar ágætar (efnafræðistúdentinum ekki) en í hófi; dótturdóttirin vill aftur á móti helst fá þær með öllum mat. Það er alveg rétt hjá ömmu að það er gott að skola kartöflurnar úr köldu vatni. Ég veit ekki alveg hvers vegna en vatnið skolar burt sterkju af yfirborðinu og kannski nær þá sykurbráðin að bindast betur við sykurinn í kartöflunum sjálfum - en það er bara ágiskun.
Ég nota ýmsar aðferðir við að brúna (dótturdótturinni til gremju, hún skilur ekki af hverju ég þarf alltaf að vera að gera tilraunir á þessu uppáhaldið hennar) en oftast set ég samt sykurinn á pönnuna við rúmlega meðalhita, læt hann bráðna svona nokkurn veginn án þess að hræra, set svo smjörklípu á pönnuna og hræri og þegar blandan fer að freyða set ég kartöflurnar á pönnuna, lækka hitann og hristi pönnuna eða hræri gætilega þar til þær eru hæfilega brúnaðar. Alls ekki setja lok yfir. Sumir setja rjómaskvettu með, þá verður sykurbráðin mýkri og sósulegri. Ég hef líka prófað að setja svolitla tómatsósu eða sinnep með, það getur verið góð tilbreyting en er ekkert endilega vinsælt hjá barnabarninu.
