Það er kommóða úti á miðju gólfi í svefnherberginu mínu (don't ask) og ofan á henni er þessa stundina karfa með ýmsu dóti og taui og sumt af þessu hangir niður úr henni næstum ofan á gólf. Og ég veit ekki alveg hvað er í gangi en það gerðist tvisvar í gær, þegar ég kom askvaðandi inn í herbergið, að mér sýndist eitt sekúndubrot að þetta væri maður. Og ekki nóg með það, heldur sá ég mennina (þetta var ekki sá sami) mjög greinilega.

Sá fyrri var fremur lágvaxinn og þybbinn, miðaldra, nauðasköllóttur með kringlótt gleraugu, frekar úldinn á svipinn en virkaði meinlaus. Hann minnti mig ekki á neinn sem ég þekki en ég mundi treysta mér til að þekkja hann í sakbendingu, svo greinilega sá ég hann.

Sá seinni var maður sem ég var einu sinni gift.

Ég veit ekki alveg hvað er í gangi. En ég þarf greinilega að fara að fá mér ný gleraugu.