Ekki veit ég hvernig er með aðra en ég á nokkrar uppáhaldsflíkur sem ég mundi þó aldrei láta sjá mig í utan veggja heimilisins. Þetta er svona ,,hyggetøj", föt sem eru afskaplega þægileg íveru eða hafa aðra góða kosti en eru ekkert voðalega smart. Eiginlega alls ekki.

Núna er ég til dæmis í buxnapilsinu mínu, sem ég keypti hjá Rauða krossinum í fyrra. Það er úr velúr og afskaplega mjúkt, með teygju í mittið, skálmarnar eru svo víðar að hvor um sig gæti dugað mér sem pils, skósítt og verulega þægilegt ... en það er frekar ósmart. Veit ekki alveg hvenær það var í tísku (ef einhverntíma) en það hefur sennilega verið snemma á síðasta fjórðungi aldarinnar sem leið. Ég nota það einmitt stundum á helgarmorgnum en skipti um föt ef ég ætla út. Eða á von á gestum.

Svo er indíánasláin sem ég keypti einu sinni í London og er reyndar bara prjónuð ábreiða með kringlóttu gati í miðju. Mjög hlý (það var kalt í London, þetta var í janúar) en virkar bara ekki sem yfirhöfn í íslensku loftslagi. Aftur á móti hefur hún stundum komið sér afar vel í vetrarkuldum þegar ofnarnir hér á Kárastígnum hafa ekki verið að standa sig sem skyldi. Og svo er hægt að nota hana sem teppi. En þegar ég steypi henni yfir mig virka ég helmingi sverari en venjulega og þá er nú mikið sagt.

Ég var farin að halda að ægilega fallega sumarlega límónugræna og rósótta pilsið mitt sem ég keypti á dögunum yrði svona flík sem ég gæti aldrei notað nema innanhúss. En þá komu þessir góðviðrisdagar í síðustu viku svo að það bjargaðist nú. Næsta sumar verður það sjálfsagt farið úr tísku.