Boltastelpan sat hér við borðstofuborðið uppúr hádeginu og hámaði í sig laufabrauð með sméri. Var orðin eitthvað kámug á höndunum - smjörið líklega - og brá þeim niður með hliðunum. Mamma hennar tók viðbragð.
Gagnlega barnið: -Ekki þurrka þér í fötin þín!
Boltastelpan: -Ég var ekkert að þurrka mér í fötin. Ég var að þurrka mér í stólinn.