Ég vaknaði laust fyrir hálfsjö í morgun til að steikja ástarpunga. Og búa til plokkfisk. Fór svo með þetta og fleira í Ísland í bítið. Þar hitti ég Silju Aðalsteins og Böðvar Guðmundsson, sem sagðist hafa kennt Eiríki bróður mínum. Ég sagði honum að hann hefði reyndar kennt mér líka. En sennilega var ég ekki sérlega eftirminnilegur nemandi. Ég komst allavega að því að Böðvar mundi ekkert eftir atvikinu sem í huga að minnsta kosti þriggja bekkjarsystkina minna er það eftirminnilegasta frá öllum menntaskólaferlinum og sagt er frá hér. Held að hann hafi ekkert munað eftir bréfinu sem ég skrifaði honum heldur, allavega minntist hann ekkert á það.

Plokkfiskurinn og ástarpungarnir gerðu mikla lukku uppi á Lynghálsi.