Ég er að baka.

Myndataka á eftir og sjöunda eða áttunda kakan í ofninum, ég hef ekki alveg tölu á þeim. Allt eintóm rífandi hollusta - jæja, ekki beinlínis, en þetta eru allavega ekki dísætar marensdrullukökur og þess háttar sem ég endist aldrei nema í hálfa sneið af. Neinei, kryddkökur og ámóta, tiltölulega fitu- og sykursnauðar, fullar af ávöxtum, grænmeti, hunangi, kanel og öðru kryddi. (Þið þarna íslenskufræðingar, er einhver sérstök ástæða til þess að ég ætti að skrifa kanil frekar en kanel, eins og prófarkalesararnir vilja?)

Svo er náttúrlega tilvalið að eyðileggja hollustuna (ef við göngum útfrá því að kökurnar séu hollar) með því að smyrja þykku lagi af smjöri, rjómaosti eða sultutaui á allt saman. En það er önnur saga.