Við Boltastelpan nenntum þessu ekki lengur. Skruppum í bæinn eftir kvöldmat, röltum einn hring, fengum blöðrur (ekki ég reyndar), smökkuðum heilgrillaða nautið hjá kúabændum, löbbuðum svo upp Laugaveg og fengum okkur kaffi og vínirbrauð hjá Ásgeiri Sandholt; ákváðum svo að nú væri nóg komið og fórum heim. Þessar flugeldasýningar eru hvort eð er allar eins.

Ég var reyndar búin að labba aðeins um í bænum fyrr í dag, eftir maraþonhlaupið, en það var ekkert sérstakt sem vakti áhuga minn. Svo að ég fór heim, bakaði brauð, eldaði fimm lítra af kjötsúpu, steikti kjúklingavængi og bjó til pestó, hummus og fleira, þar sem ég var búin að segja fjölskyldunni að þau væru meira en velkomin að líta við á kvöldmatartíma. Nokkrir vinir efnafræðistúdentsins komu líka.

Mér finnst alltaf gaman að fá fólk í heimsókn og gefa því að borða þannig að það bjargaði deginum. Annars finnst mér ekkert sérlega varið í þessa blessaða menningarnótt (eða menningardag), þetta verður mest tilgangslítið rölt fram og aftur, þrengsli og troðningur og maður missir alltaf af öllu sem maður hefði helst viljað sjá. Svo er hefð fyrir því að Boltastelpan er hjá mér allt kvöldið og gistir og þá eru nú takmörk fyrir því hvað hægt er að toga hana með í - ég hefði t.d. kannski farið á ljóða-idolið, eða einhverja upplestra eða tónleika ef ég hefði verið ein. En í staðinn sitjum við hér heima í stofu með ís og nammi og höfum það ágætt. Og flugeldasýningin sést út um stofugluggann ef við höfum áhuga. Sem við höfum þó líklega ekki.