Einhvern veginn minnir mig að mér hafi þótt Dead Poets Society betri þegar ég sá hana fyrir fimmtán árum en mér þótti núna. Virkaði innantóm og klisjukennd - það vantaði satt að segja skáldskapinn í hana. Eða öllu heldur að skáldskapurinn skipti einhverju máli.
En kannski þóttu mér strákarnir bara sætari þá.