Sauðargæran dóttursonur minn er sannur karlmaður, sem sést best á því að hann er með grilldellu.

Hann var síðustu vikur búinn að tala mikið um grilleldamennsku við foreldra sína og hvetja til þess að grillið (sem hann telur sína eign) yrði dregið fram. Í hvert skipti sem hann kom út á svalir hjá mér benti hann á grillið sem þar stendur og talaði um það.

Hann varð ákaflega glaður þegar grillað var heima hjá honum á sumardaginn fyrsta, fylgdist afar áhugasamur með og hefur gert tilraunir til að ræða grill og grilleldamennsku við jafnaldra sína síðan (,,grillið mitt er stærra en grillið þitt" - eða þannig), við dræmar undirtektir annarra tveggja til þriggja ára barna.

Þegar hann var að leggja af stað í leikskólann í gærmorgun þurfti hann svo mikið að horfa á grillið, nýkomið út í garð, að hann gleymdi að horfa fram fyrir sig og gekk á vegg.

Hann er víst búinn að vera frekar fúll síðustu tvo daga, af því að ekki hefur viðrað til grilleldamennsku. Ég ætti kannski að bjóða honum að vinna með mér í grillblaði Gestgjafans.