Gærkvöldið já; við hittumst á Vínbarnum, fórum svo á La Primavera til að taka smáviðtal við ítalska kokkinn sem þar er og fengum að smakka tvo fyrstu réttina á matseðlinum, eggaldin- og tómatrétt með parmesanfroðu og pestói og fyllt ravioli með smokkfiski. Alveg ágætt, sérstaklega það fyrrnefnda, en við slepptum því að smakka meira því að við vorum að fara í fjór- (eða reyndar fimm-) réttaða veislu í Sjávarkjallaranum, þar sem er finnskur kokkur sem verður fulltrúi Finna í Bocuse d'Or á næsta ári. Þar fengum við fyrst smálystauka, gedduhrogn með sýrðum rjóma, lauk og örþunnum ristuðum rúgbrauðsflögum. Forrétturinn leit flott út en var ekki alveg að virka - bleikjan var reyndar góð, aðeins of mikið reykt þó, en kalda grænbaunasúpan sem kom með í glasi fannst mér eiginlega alveg út úr kú, allavega með hinu. (Kokkurinn virtist hálfhissa á að matarblaðamennirnir könnuðust ekki við klassíska heitið Creme Ninon; ég þykist vera búin að komast að því að sú súpa er bara klassísk í sænskri og finnskri matargerð og henni er ég ekki sérlega vel kunnug.)
Þar á eftir kom lambafillet kryddað með blöndu af sichuanpipar, kóríanderfræi og svörtum pipar og með því var kastaníustappa og bakaður hvítlaukur. Sichuan- eða schezuanpipar er mjög sérstakt krydd; japanskt sansho er mjög líkt en þessi tvö eru ólík öllum öðrum kryddum. Bæði er bragðið sérstakt og svo vekur kryddið sérkennilega tilfinningu í munninum, kitlandi doða - erfitt að lýsa þessu en minnir pínulítið á þegar deyfing er að fara úr hjá tannlækni en bara þægilegra. Æi, maður þarf eiginlega að prófa. Ég hef notað sichuanpipar töluvert og þekkti áhrifin vel en hinar höfðu aldrei kynnst kryddinu áður og það kom þeim verulega á óvart. Kjötið var mjúkt og rautt og mjög gott og við vorum hrifnar af réttinum en hittum reyndar menn á eftir sem voru það ekki. Finnski tilsitter-osturinn sem kom á eftir var góður og passaði mjög vel á milli kjötsins og eftirréttarins, sem var heitur súkkulaðikökuturn með sorbeti. Alveg ágætt semsagt.
Enduðum náttúrlega kvöldið á Vínbarnum. Nema hvað.
