Ég veit ekki með aðra en ég hef ákveðna lágmenningarþörf sem ég þarf að fullnægja öðru hverju. Og ég fullnægi henni að miklu leyti með því að horfa á Leiðarljós. Ekki daglega, hreint ekki, enda er ég nánast aldrei komin heim á útsendingartíma. En stöku sinnum á föstudögum, eða þegar ég er veik ... og svo þegar ég er í sumarfríi, eins og til dæmis þessa vikuna. Það dugir manni alveg til að fylgjast með ,,söguþræðinum" að sjá einn þátt í mánuði eða svo, enda gerist eiginlega aldrei neitt þrátt fyrir alla dramatíkina.

Því að dramatík skortir náttúrlega ekki. Núna var Maureen til dæmis að finna bréf þar sem fram kom að Ed hafði haldið framhjá henni með Lillian og hún bregst við með því að mölva sparistellið. Ég hefði frekar mölvað hausinn á Ed. Mallet er að fara að biðja Harley en missti trúlofunarhringinn ofan í niðurfallið á eldhúsvaskinum. Ekki veit ég hvað hann var að þvælast með demantshring yfir eldhúsvaskinum. Dylan (sem reyndist óvænt vera sonur Revu, sem er horfin) er í New York og rakst þar skyndilega á Mindy, sem er búin að vera horfin í hálft ár eða svo og lítur allt í einu allt allt öðruvísi út en síðast þegar hún sást. Sem boðar mikla dramatík því að Nick fyrrverandi kærasti Mindyar (sem reyndist ,,óvænt" vera sonur Alexöndru, sem er líka horfin) er einmitt orðinn ástfanginn upp á nýtt. Billy, pabbi Mindyar, er að fara í ferðalag með fyrrverandi konunni sinni og núverandi konan hans (eða eru þau skilin?) er ekki ánægð, enda er hún kasólétt - nema hún er bara að þykjast vera það, í alvöru er það Bridget, sem hún felur uppi á háalofti, sem er ólétt og Nadine ætlar að þykjast eiga barnið til að halda í Billy ... Og þetta eru bara fyrstu tíu mínúturnar af þættinum í dag.