Ég var að koma úr tveggja ára afmæli Sauðargærunnar, sem fór hið besta fram, enda fáir afmælisgestanna á sama aldri og afmælisbarnið og flestir af yngri kynslóðinni dunduðu sér við tölvuleiki inni í herbergi Boltastelpunnar. Hún stóð sig annars vel við afmælisundirbúninginn, smurði og skreytti nokkra tugi af snittum, skreytti afmælistertuna og bjó til girnilegt ávaxtasalat. Það ætlar hún reyndar líka að gera hér hjá mér annað kvöld og nota þá enn fleiri tegundir af ávöxtum.

Afmælisbarnið fékk ýmsar góðar gjafir en var þó lengi framan af mjög upptekinn af tréhamri og bretti sem hann gat rekið mislita plaststauta í gegnum, fram og aftur. Síðar fór hann að ganga um og berja með hamrinum í það sem fyrir varð, þótt ég yrði ekki nema einu sinni fyrir því. Svo uppgötvaði hann líka að það er enn skemmtilegra að berja í trommuna sem hann á með hamri en með trommukjuðunum, það heyrist mun meiri hávaði.

Setningu dagsins átti samt ung frænka hans, sem kom inn í stofu, benti á efnafræðistúdentinn og spurði: ,,Hvað gerir þetta?"