Á svona degi á maður auðvitað ekki að sitja fyrir framan tölvuna, heldur í kvöldsólinni úti á svölum með rauðvínsglas og bók. (Ég var nærri búin að skrifa rauðvínsglas, sígarettu og bók, en svo mundi ég skyndilega að það eru fimmtán ár síðan ég hætti að reykja. Skrítið að það kemur enn fyrir að ég gleymi því, þótt mig hafi ekki langað í sígarettu í mörg mörg ár.)

En í staðinn sit ég úti á svölum með rauðvínsglas og tölvu. Mig langar svolítið í ost með rauðvíninu en ég nenni ekki að standa upp til að sækja hann.

Efnafræðistúdentinn er í körfu uppi við Austurbæjarskóla með vöskum hópi ungra sveina. Ég á alveg eins von á að fá þá hingað á eftir sársvanga en það verður þá bara útbúið salat handa þeim. Ég nenni ekki heldur að elda í dag. Reyndar fór ég að hugsa um það áðan hvort ég mundi kannski aldrei nenna að elda ef ég byggi sunnar á hnettinum en ég held að það sé rangt. Þetta er bara óvaninn. Þegar við Boltastelpan vorum úti á Ítalíu í fyrrahaust var ég farin að stúdera kjörbúðir grimmt eftir nokkra daga og undirbúa eldamennsku, þrátt fyrir mótmæli barnabarnsins, sem vildi bara fá sína Pizza Margherita og ekkert vesen. Samt gat ég fengið hana til að borða kornhænurnar sem ég matreiddi og eitthvað fleira sem hún hafði ekki áður smakka. Kanínu var mér harðbannað að kaupa í matinn og ég var minnt á að hún hefði sko átt kanínu einu sinni (brjálaða kanínan í óhreinatauskörfunni, ég hef minnst á hana áður hér) og það væri ljótt að borða þær.

En ég var nú líka árum saman þekkt í minni fjölskyldu sem Konan Sem Borðaði Bamba. Það er að segja, hvenær sem ástæða var talin til að telja upp ávirðingar mínar og syndir.

Mér skilst að það sé spáð góðviðri alla helgina. Ég hugsa nú samt að þegar fer að líða að kvöldmatartíma annað kvöld verði ég alveg komin í stuð til að elda aftur. Jafnvel grilla.