(function() { (function(){function b(g){this.t={};this.tick=function(h,m,f){var n=f!=void 0?f:(new Date).getTime();this.t[h]=[n,m];if(f==void 0)try{window.console.timeStamp("CSI/"+h)}catch(q){}};this.getStartTickTime=function(){return this.t.start[0]};this.tick("start",null,g)}var a;if(window.performance)var e=(a=window.performance.timing)&&a.responseStart;var p=e>0?new b(e):new b;window.jstiming={Timer:b,load:p};if(a){var c=a.navigationStart;c>0&&e>=c&&(window.jstiming.srt=e-c)}if(a){var d=window.jstiming.load; c>0&&e>=c&&(d.tick("_wtsrt",void 0,c),d.tick("wtsrt_","_wtsrt",e),d.tick("tbsd_","wtsrt_"))}try{a=null,window.chrome&&window.chrome.csi&&(a=Math.floor(window.chrome.csi().pageT),d&&c>0&&(d.tick("_tbnd",void 0,window.chrome.csi().startE),d.tick("tbnd_","_tbnd",c))),a==null&&window.gtbExternal&&(a=window.gtbExternal.pageT()),a==null&&window.external&&(a=window.external.pageT,d&&c>0&&(d.tick("_tbnd",void 0,window.external.startE),d.tick("tbnd_","_tbnd",c))),a&&(window.jstiming.pt=a)}catch(g){}})();window.tickAboveFold=function(b){var a=0;if(b.offsetParent){do a+=b.offsetTop;while(b=b.offsetParent)}b=a;b<=750&&window.jstiming.load.tick("aft")};var k=!1;function l(){k||(k=!0,window.jstiming.load.tick("firstScrollTime"))}window.addEventListener?window.addEventListener("scroll",l,!1):window.attachEvent("onscroll",l); })();

Konan sem kyndir ofninn sinn

Eldhúsreyfarar miðaldra matargúrús á Skólavörðuholtinu

17.7.03

Ég nennti ekki að elda í kvöld, síst af öllu að grilla, svo að þegar efnafræðistúdentinn og skylmingastúlkan komu heim af einni af tíu bestu baðströndum Evrópu, þá henti ég bara saman salati handa okkur í kvöldmatinn, frisée-blöndu, túnfiski, kjúklingabaunum, tómötum og vænu stykki af fetaosti úr Ostabúðinni (sem ég tek alltaf fram yfir þennan sem maður kaupir í teningum í krukkum). En svo bakaði ég samt sem áður köku á eftir. Eða eiginlega er þetta ekki kaka, mér finnst það allavega ekki.

Ég átti nefnilega leið framhjá Vínberinu á heimleiðinni úr vinnunni og rak augun í kirsiber sem voru mun ódýrari en venjulega - tæpar 400 krónur bakkinn með - ja, ég giska á um 400 grömm, miða allavega við það í uppskriftinni. Svo að ég ákvað að búa til clafoutis. Clafoutis er franskur eftirréttur, þar sem þunnri deigsoppu (hálfgerðu pönnukökudeigi) er hellt yfir ávexti, upprunalega alltaf kirsiber en á síðari tímum ýmsa aðra ávexti, og svo er þetta bakað þar til deigið eða soppan stífnar. Þetta er ekkert líkt venjulegri köku eða ávaxtaböku, meira eins og búðingur.

Það á ekki að taka steinana úr berjunum, því að það kemur svo mikið bragð úr þeim - þegar þeir hitna skila þeir heilmiklu möndlubragði út í berin og kökuna. Þess vegna á ekki að þurfa nein önnur bragðefni, en ef notaðir eru aðrir ávextir gæti veri gott að blanda t.d. vanillu eða öðru bragðefni saman við deigið.

Kirsiberja-clafoutis

400 g kirsiber
75 g smjör
4 egg
100 g sykur
60 g hveiti
1/2 tsk lyftiduft
salt á hnífsoddi
200 ml mjólk


Ofninn hitaður í 200°C. Berin þvegin og stlikarnir fjarlægðir. Eldfast fat eða bökuform smurt með 1 msk af smjörinu og berjunum dreift í það. Afgangurinn af smjörinu bræddur. Egg og sykur þeytt saman og síðan er hveiti, lyftidufti og salti hrært saman við og svo bræddu smjöri og mjólk. Hellt yfir berin og bakað í u.þ.b. 20 mínútur, eða þar til deigið er stíft (eða næstum stíft) og hefur tekið góðan lit. Kakan borðuð heit, volg eða köld. Gott að strá flórsykri yfir.

|