Það er nú gott og blessað að verða frægur og allt það (reyndar er það örugglega ekki gaman en sumum finnst það allavega eftirsóknarvert). En ég ætla að vona að ég verði aldrei svo fræg að neinum detti í hug, þegar ég verð dauð, að setja þetta á safn (eða öllu heldur eitthvað sambærilegt, því ég er nú ekki með svona. Allavega ekki enn). Það eru takmörk.