Mbl.is er með frétt um einhverja konu sem er að fara í mál við Veru Wang af því að hún steig á nál í búðinni hjá henni og var með hana í löppinni í viku. Fyrir þetta vill hún tvær milljónir dollara.

Ég man ekki hvort ég hef sagt þessa sögu áður en einu sinni steig ég á nál (eða líklega var það títuprjónn) sem brotnaði í tvennt inni í fætinum á mér. Annar hlutinn var tekinn strax en hinn fannst ekki þrátt fyrir mikla og sársaukafulla leit. Hann fór svo að gera vart við sig hálfu öðru ári seinna, þegar hann hafði ferðast eitthvað um fótinn á mér. Þá rakst hann á taug og ég gekk hölt vikum saman. Það tók læknana á Króknum langan tíma að finna brotið þrátt fyrir ýmsar tilfæringar; þeir enduðu á að búa til einhvers konar víravirkisnet utan um löppina og rúlla mér svo á aðgerðaborðinu inn í röntgen og taka mynd svo að hægt væri að miða út brotið. Þá fannst það loksins. Allt tók þetta svo langan tíma að deyfingin var næstum farin úr fætinum þegar sárið var saumað. Ef einhver heldur að það sé lítið mál að láta stinga stærðar saumnálarbreddu í gegnum þykkt iljaskinnið hvað eftir annað, þá hefur sá hinn sami kolrangt fyrir sér.

Því miður gerðist þetta heima hjá mér og mér hugkvæmdist ekki að fara í mál við móður mína fyrir að hafa glutrað nál á gólfið. Ef þetta hefði gerst í henni Ameríku, þá hefði ég ábyggilega getað farið fram á minnst fimmtíu milljónir dollara, miðað við það sem brúðurin sem var með nálina í löppinni í viku er að heimta.