Mig vantar álit frá íslenskufræðingum og ég veit að þeir eru þónokkrir sem lesa þetta stundum.
Prófarkalesaragengið hér hjá Fróða er með þá eindregnu afstöðu að samsetningar þar sem annar hlutinn er erlent orð eða heiti en hinn íslenskt eigi alltaf að skrifa í tveimur orðum (dæmi: chili pipar, dijon sinnep, hoisin sósa, Bordeaux vín, Lyon búi). Ef útlenda orðið er aðlagað íslensku mál- og hljóðkerfi má aftur á móti skrifa samsetninguna sem eitt orð (dæmi: Búrgundarvín, Parísarbúi, sojasósa (hmm, ætti það ekki að þurfa að vera sojusósa?)). Parmesanostur sleppur stundum framhjá þeim en verður stundum parmesan ostur. Fetaostur fær aftur á móti alltaf að vera í einu orði þótt ég sjái ekki muninn. Og þetta þýðir að Lyon búi og Parísarbúi sjást stundum hlið við hlið, eða Búrgundarvín og Bordeaux vín.
Mér finnst þetta í mörgum tilvikum ægilega ljótt og ég stend mig að því hvað eftir annað að umskrifa minn eigin texta til að komast hjá því að horfa upp á eitt og annað sem ég felli mig ekki við. Áðan fékk ég til dæmis próförk að grein þar sem ég hafði skrifað ,,Það er mjög erfitt að baka ekta baguettebrauð í heimahúsum" og þarna var búið að breyta yfir í ,,erfitt að baka ekta baguette brauð". Mér finnst þetta ferlega ljótt og ég endaði á að taka ,,brauð" út svo að núna er setningin: ,,Það er mjög erfitt að baka ekta baguette í heimahúsum." Sem er alls ekki það sem ég ætlaði að skrifa en ég get allavega lesið minn eigin texta án þess að komast í vont skap. Ég hef jafnvel breytt um hráefni í uppskrift að minnsta kosti einu sinni til að forðast afskipti prófarkalesara. Og það er ekki nógu gott.
Sko, ég veit að ég er hrikalega sérvitur. Og sennilega oft of viðkvæm fyrir þessu. Og ég get alveg skilið að það þurfi að vera eitthvert samræmi á því hvernig hlutirnir eru hafðir í einu og sama blaðinu. Á því er reyndar töluverður misbrestur eins og er, eins og við má búast þegar margir prófarkalesarar eru að lesa textann yfir. En mér finnst þetta mjög óþægilegt og get ekki að því gert. Í fyrsta lagi er þetta í ósamræmi við það sem allir prófarkalesarar sem ég hafði með að gera á sextán ára ferli í bókaútgáfunni gerðu og í öðru lagi hef ég meira og minna fengið að halda mínum sérviskum í áranna rás í því sem ég hef skrifað. Og í þriðja lagi leiðist mér að finnast alltaf eins og textanum mínum hafi verið misþyrmt.
Þannig að ef einhver á handa mér góð rök sem eru líkleg til að bíta á prófarkalesara, þá væru þau mjög vel þegin. Ef þið eruð sammála prófarkalesurunum, þá má það alveg koma fram líka. En það mun ekki breyta minni skoðun, þar sem hún byggist ekki á rökum, heldur þeirri tilfinningu að það sé ljótt að skrifa chili aldin og bulgur korn.
