Ég rölti með efnafræðistúdentinum og Eldfjallinu niður á Lækjartorg til að mótmæla. Sjálf var ég gott búin til fótanna eins og maðurinn sagði og varð ekkert kalt á tánum í þetta sinn en Eldfjallið kvartaði mikið yfir tákulda og var þó í ullarsokkum. Henni fannst ekkert gaman að mótmæla - ekki fyrr en við hittum foreldra hennar og þau ákváðu að taka hana með heim. Þá var allt í einu eitthvað varið í mótmælin. Annars held ég að henni hafi þótt merkilegast að sjá bæði Egil Helga og Sirrý á fundinum. Hún er reyndar einangrunarsinni og lýsti því yfir að sér væri alveg sama, bara ef kæmi ekki stríð á Íslandi. Skipti að vísu um skoðun þegar við vorum búnar að ræða málið smástund.

Ég gat ekki betur séð en allt færi friðsamlega fram eins og mér finnst tilheyra á friðarfundi. Reyndar er ég almennt á móti því að henda, skvetta, berja og brjóta í mótmælaskyni, finnst það ævinlega setja svartan blett á málstaðinn sem verið er að berjast fyrir. Þetta er kannski aldurinn en mig minnir að ég hafi líka verið þessarar skoðunar á blómaskeiði mínu í mótmælabransanum.

Ég er að fara að elda paellu í kvöldmatinn. Það gæti reyndar orðið vandi að setja saman útgáfu handa þessari matvöndu fjölskyldu minni. Einn vill ekki krækling, annar þolir ekki saffran, sveppir eru bannvara og Eldfjallið borðar sennilega ekki neitt. Uppáhalds tengdasonur minn borðar þó það sem fyrir hann er sett og Sauðargæran hefur hingað til ekki fúlsað við öðru en súru slátri, sem verður örugglega ekki í paellunni.