Hægsteikt roastbeef

Ég steikti nautið reyndar við 110°C, allavega framan af, lækkaði hitann í 100°C þegar ég sá á kjöthitamælinum að steikingin gekk heldur hraðar en ég bjóst við. Slökkti svo á ofninum þegar kjarnahitinn var farinn að nálgast 60°C en lét kjötið standa í lokuðum ofninum í svona hálftíma. Alveg perfekt. Var búin að láta það standa í svona 2 klst við stofuhita og brúnaði það svo vel á pönnu á öllum hliðum áður en það fór í ofninn svo að steikingin fyrir þetta 1100 g stykki tók ekki nema svona 1 1/2 klst þrátt fyrir lágan hita.

Ég keypti þetta kjöt í Krónunni á skírdag; það voru ábyggilega tuttugu álíka stórir bitar þarna, allir merktir danskt roastbeef á 50% afslætti (kílóverðið var alltsvo bara 1600 krónur) en ég vildi bara þennan, hann var sá eini sem var verulega fallega fitusprengdur, það var næstum eins og hann væri í teinóttum fötum - ég er viss um að margir hafa sneitt hjá honum af nákvæmlega sömu ástæðu og fundist fagurrauðu bitarnir allt í kring girnilegri. Þeir voru örugglega góðir líka en ekki eins og þessi. Þetta var grófur vöðvi en ótrúlega meyr og safaríkur (það gerir fitusprengingin). Og töluvert bragðmeiri en t.d. nautalund hefði verið.

Ég kryddaði kjötið með nýmöluðum pipar, Maldon-salti og Coleman's-sinnepsdufti. Sósan var gerð úr safa sem rann úr kjötinu í steikarfatið að viðbættu vatni og nautakrafti, rjóma og Pedro Ximenes-sérríi og var svo góð að einkasonurinn tók hreinlega viðbragð þegar hann smakkaði hana. Ég þykkti hana ekki, lét hana bara sjóða aðeins niður.

Kartöflurnar voru Gullauga, soðnar til fulls og svo skornar í fjórðunga og steiktar í ólífuolíu á pönnu. Ég saltaði þær ekkert því ég vissi að sósan yrði frekar sölt.

Einfalt og afskaplega gott. - Og vænn kjötbiti í afgang, kannski geri ég roastbeef-samlokur úr nýbökuðu súrdeigsbrauði á morgun.