Kraftaverkalækningin

Það var verið að tala um miðla og miðilsfundi á kaffistofunni áðan. Seinast um læknamiðla og verki sem hverfa á einni nóttu. Og þá allt í einu rann upp fyrir mér ljós.

Eins og ég hef áreiðanlega oft minnst á hér var ég búin að vera slæm í hægra hnénu frá því um áramótin. Misslæm reyndar en gekk stundum hálfhölt. Þetta voru eiginlega tvennskonar verkir sem ég fékk til skiptis, annars vegar sár stingur sem ég fann þegar ég steig í fótinn en hvarf svo langtímum saman og hins vegar eitthvað sem var eins og sambland af þreytuverkjum og sinadrætti, gat komið hvort heldur ég gekk, stóð kyrr, sat eða lá út af. Stóð mun lengur, oft dögum saman og stundum átti ég erfitt með svefn. Át Íbúfenpillur í massavís.

Á laugardegi fyrir rúmum þremur vikum var ég óvenju slæm því að ég var með báða verkina í einu, sem annars hafði yfirleitt ekki verið. Kvartaði og kveinaði undan þessu við einkasoninn, sem vorkenndi mér einhver ósköp eins og góðum syni ber. Ég ákvað að láta nú verða að því að panta mér tíma hjá gigtarlækni eða sérfræðingi í bæklunarlækningum eða bara öldrunarlækni - eða allavega komast að því hvers konar læknirar (svo ég noti beygingu sem mér er töm úr bernsku) sinna svona hnjámeinum.

Um nóttina hurfu verkirnir eins og dögg fyrir sólu og ég hef ekki fundið fyrir neinu síðan. Hreint engu. Ég hef ekki opnað Íbúfenglasið síðan, ekki í eitt skipti.

Og allt í einu er mér orðið ljóst að svona kraftaverkalækning hlýtur að koma af því að einhver framliðinn andalæknir hafi komið og sest á rúmstokkinn hjá mér og þreifað á hnénu. Það bara kemur ekki annað til greina. (Og eftir öðru að þegar ég loksins fæ karlmann til mín að næturlagi þurfi hann endilega að vera dauður - já, ég sagði karlmann, ég hef aldrei heyrt um afturgenginn kvenkynslækni.)

En nú er spurningin, hver ætli hafi sent mér þennan ágæta lækni? Svona svo að ég viti hvert ég á að leita ef fjandans hnéð fer aftur að ergja mig.