Framsóknarmaðurinn Sjú en læ

Ég er nú þekkt fyrir að fara næstum alltaf rangt með vísur og kveðskap og skal ekki sverja að vísuhelmingurinn sem er alltaf að bögglast fyrir mér þessa dagana sé réttur. Held það samt helst - en ég man ómögulega hinn partinn, hafi ég nokkurntíma kunnað hann. Kannski var hann afskaplega ómerkilegur (rétt eins og sá helmingur sem ég þó tel mig kunna). En í bókinni um Maó kemur blessaður karlinn hann Chou En-lai nokkuð oft við sögu (eins og mun sjást á nafnaskránni þegar hún er tilbúin) og þá hefur þetta auðvitað verið að bögglast fyrir mér af og til:

Sáir fræi í sunnanblæ
Sjú en læ í Kína.

Nei, ég er ekkert að fiska eftir hinum vísuhelmingnum. Það dugir mér alveg að tauta þennan fyrir munni mér sextán sinnum á dag.

Þegar ég lærði þetta fyrst einhverntíma um fimm ára aldurinn sá ég alltaf Sjú fyrir mér skælbrosandi úti á miðjum akri (sem ég ímyndaði mér eins og skagfirskt moldarflag) dressaðan eins og sáðmanninn í gamla Búnaðarbankalógóinu með smáfugla og börn í kring. Einhver rómantískur Framsóknarsósíalismi.