Fjárans páskasólin

Það var svo mikil sól í gær að ég sá allt í einu að páskaeggið mitt, sem stóð í mesta sakleysi á stofuborðinu, var byrjað að bráðna. Komið gat á það og allt.

Ég forðaði því úr sólinni og það bráðnaði ekki frekar. En fyrst það var nú þegar komið gat var ekki eftir neinu að bíða, er það? Þótt ég hefði ætlað að geyma það fram á páskadag. Eða allaveg laugardaginn ...

En það er alveg slatti eftir af því enn. Ætti að duga mér í dag að minnsta kosti. Ekki veitir nú af þar sem ég stefni á að þýða að minnsta kosti þrjátíu síður og helst meira. Þar sem þetta er langur dagur er eins gott að hann standi almennilega undir nafni og verði notadrjúgur. Fátt sem truflar líka.

Ég er búin að fletta rækilega í gegnum allt sem ég á eftir að þýða. Ekki fleiri ljóðelskir kokkar. Sjúkkit.