Af Kúbuförum

Ég slátraði nú ekki alikálfi til að fagna heimkomu sonarins en ég steikti handa honum afbragðsgóða írska grísalund sem hann borðaði með bestu lyst þrátt fyrir mikið kjötát á Kúbu. Hann lætur afskaplega vel af vistinni hjá félaga Kastró og kom heim vel birgur af vindildrjólum og eðalrommi, sólbrunninn á fótum en að öðru leyti tiltölulega heill á húfi.

Skylmingastúlkunni tókst líka að ná tilsettu marki og krækja sér í einhver stig á heimslistanum þrátt fyrir erfiðar aðstæður, mikinn hita og raka og magapest sem hrjáði þau bæði - og hún nýbúin að jafna sig af heilahristingi.

Þau voru mest í Havana (skylmingamótið var þar náttúrlega), tóku sér að vísu bílaleigubíl í tvo daga, brugðu sér út í sveit, komu við á tóbaksekrum, tóku upp kúbverska puttaferðalanga og svona - það var mjög gaman, skilst mér.

Heimferðin gekk frekar brösulega - þau urðu sein fyrir á flugvöllinn (ekki viljandi), gekk illa að fá skylmingadótið viðurkennt sem íþróttabúnað, var haldið lengi í vegabréfaeftirlitinu, þurftu að hlaupa út í vél sem var svo seinkað af því að þremur farþegum var haldið eftir og þá þurfti að finna farangur þeirra. Þau flugu til Parísar þar sem þau þurftu nánast að hlaupa til að ná vél til London - en þegar kom á Heathrow kom í ljós að farangur þeirra var ekki með, hvorki skylmingadótið, rommið né vindlarnir. Hann kom þó til allrar hamingju með öðrum vélum seinna um daginn, áður en kvöldvélin til Íslands fór. Þannig að allt bjargaðist þetta á endanum. En ég skil vel að drengurinn skuli ekki hafa verið vel viðræðuhæfur í gærmorgun.


Svo er Kaupmannahafnarferðin í aðsigi - við förum út á föstudaginn, ég ásamt gagnlega barninu og fjölskyldu hennar reyndar með morgunvélinni en sonurinn og tengdadóttirin ekki fyrr en um kvöldið. Ég sé að það er spáð þrumuveðri í Danmörku í vikulokin. Ætli rigni ekki allan tímann sem við verðum þar?