Ég vaknaði fyrir klukkan hálfsjö í m0rgun til að útbúa nokkra rétti til að fara með í Ísland í bítið (eftir að hafa næstum gleymt að kaupa hráefni í þá eins og ég sagði frá í gær). Byrjaði á gazpacho-súpu, setti grænmeti í matvinnsluvélina, bætti við tæplega hálfri flösku af tómatsafa, ákvað svo að nota líka lögg af tómat-passata sem ég átti í flösku til að geta svo notað þá flösku til að geyma súpuna. Kryddaði súpuna, hellti henni í passata-flöskuna, stakk henni í ísskápinn og sneri mér að því að búa til hina réttina. Humar- og rækjukokkteil með chili-kokkteilsósu, reyktan silung með vorlauk, kryddleginn hörpuskelfisk með rauðlauk og límónu. Gekk eins og í sögu.

Sóla samstarfskona mín kom að sækja mig korter í átta, ég stakk öllu í plastpoka og rauk af stað. Fór í smink þegar við komum á staðinn (eftir að búið var að leiðrétta smáklúður, við vorum af einhverri ástæðu ekki á dagskránni í Bítinu en það reyndist í lagi - það var alveg pláss fyrir okkur). Guðrún Hrund stillti á meðan upp réttunum sem ég hafði komið með.

Við áttum svo ekki að fara í loftið fyrr en korter í níu og ég settist í sófann og fór að lesa í blaði. Leit á bakkann og furðaði mig á því hvað gazpacho-súpan (sem var borin fram í litlum glösum) var eitthvað tær og rauð. Guðrún sagðist hafa hrist upp í flöskunni, hún skildi þetta ekki heldur. Ég hélt áfram að lesa í blaðinu. Svo leit ég aftur á súpuna. Leit svo á tómatsafaflöskuna - þar var súpan alveg jafnrauð og tær.

Bíddu við - tómatsafaflöskuna? En ég setti súpuna í passata-flöskuna ...

Ég hafði tekið afganginn af tómatsafanum með en skilið gazpacho-súpuna eftir heima í ísskáp.

Ef þetta hefði gerst þegar við vorum að byrja að mæta með Gestgjafann í sjónvarp fyrir - jahérna, það er hálft fjórða ár síðan - þá hefði það kostað meiri háttar panik. Núna horfðum við á ,,súpuna" og sögðum:

-Þetta lítur allavega vel út.

-Það fattar þetta enginn.

-Við pössum okkur bara að beina athyglinni ekkert sérstaklega að súpunni.

Svo báðum við Gulla og Heimi að vera ekkert að smakka á súpunni ...

Það er hrekkjavika í vinnunni, sem ég tek ekki þátt í eins og ég sagði á dögunum. Reyndar var gerð tilraun til að hrekkja mig en ég er bara ekki nógu hrekklaus og það tókst ekki. (Hmm, ef þetta var svo ekki hrekkur kemur það bara í ljós ...) En þetta dugði mér alveg sem hrekkur dagsins. Ég að hrekkja sjálfa mig óvart.

Það er víst alveg ljóst hvað er í kvöldmatinn. Gazpacho-súpa.