Sauðargæran kom hér áðan og var meðal annars að segja mér frá nýlegri ferð sinni í Húsdýragarðinn, þar sem hann sýndi víst glöggt hvað hann er með mikið hérahjarta.

-Hann var hræddur við öll dýrin nema selina, sagði móðir hans. -Og refina, því þeir voru sofandi.

-Nei! mótmælti drengurinn ákveðið. -Ég var ekkert hræddur við humarinn.

Ég hef grun um að fyrirhuguð ferð í dýragarðinn í Kaupmannahöfn í sumar muni ekki ganga alveg þrautalaust fyrir sig.

Svo fann drengurinn eftirlíkingu af einvígissskammbyssu sem ég keypti handa frænda hans úti í Tórínó í fyrra og fór að sveifla henni.

-Hvað get ég skotið, amma? spurði hann og lét digurbarkalega.

-Farðu inn á bað og skjóttu krókódílana í baðkerinu, sagði ég.

-Já! sagði drengurinn veiðiglaður. -Sko ... amma, vilt þú koma með mér ...?

-Ég er að bulla, sagði ég, -það eru engir krókódílar í baðkerinu í alvörunni.

-Jaaá, sagði Sauðargæran feginn. -En amma, viltu samt koma með, ef þeir skyldu vera þar?

Ég er reyndar á leiðinni í bað. Vissara kannski að tékka á krókódílunum fyrst. Ef þeir skyldu vera þar.