Ég, gagnlega barnið, Boltastelpan og Sauðargæran fórum í klósettkaupaleiðangur áðan. Það er að segja, meiningin var að kaupa nýtt klósett í staðinn fyrir þetta gamla sem ég er með núna og er orðið verulega low-tech (þ.e. eftir langvinna tregðu er vatn núna alveg hætt að renna í vatnskassann) og orðið verulega aðkallandi að skipta. Sauðargæran hafði nokkurn áhuga á málinu, prófaði ýmsar tegundir (,,í þykjustunni", tók hann skýrt fram sjálfur) og rak harðan áróður fyrir að amma fengi sér skrítið klósett. Þá held ég að hann hafi verið að meina svona Philippe Starck-græju sem er eins og postulínsruslafata. Ég var nú ekki alveg sammála en leist hins vegar vel á annað Starck-módel sem kostaði ekki nema innan við þriðjung af postulínsfötunni og ákvað að kaupa það. Þá var það auðvitað ekki til (nema á Selfossi og mér leist ekki á að láta rúnta með mig á Selfoss í klósettkaupaleiðangur). Og búið að loka flestum hreinlætistækjaverslunum.

Við lögðum því klósettkaupaáform á hilluna fram yfir helgi, low-tech-aðferðirnar verða að duga á meðan.

Sá eini sem græddi á leiðangrinum var Sauðargæran; í Húsasmiðjunni rak hann augun í leikfangagolfsett úr plasti sem hann varð svo hrifinn af að amma hans bráðnaði alveg og keypti það handa honum. Systir hans tilkynnti að þar með ætti hún inni eitthvað hjá mér sem kostaðið 590 krónur, það mætti ekki gera upp á milli; þýddi ekkert að benda henni á að hún hefði notið þess í sjö ár að eiga ömmuna ein.