(function() { (function(){function b(g){this.t={};this.tick=function(h,m,f){var n=f!=void 0?f:(new Date).getTime();this.t[h]=[n,m];if(f==void 0)try{window.console.timeStamp("CSI/"+h)}catch(q){}};this.getStartTickTime=function(){return this.t.start[0]};this.tick("start",null,g)}var a;if(window.performance)var e=(a=window.performance.timing)&&a.responseStart;var p=e>0?new b(e):new b;window.jstiming={Timer:b,load:p};if(a){var c=a.navigationStart;c>0&&e>=c&&(window.jstiming.srt=e-c)}if(a){var d=window.jstiming.load; c>0&&e>=c&&(d.tick("_wtsrt",void 0,c),d.tick("wtsrt_","_wtsrt",e),d.tick("tbsd_","wtsrt_"))}try{a=null,window.chrome&&window.chrome.csi&&(a=Math.floor(window.chrome.csi().pageT),d&&c>0&&(d.tick("_tbnd",void 0,window.chrome.csi().startE),d.tick("tbnd_","_tbnd",c))),a==null&&window.gtbExternal&&(a=window.gtbExternal.pageT()),a==null&&window.external&&(a=window.external.pageT,d&&c>0&&(d.tick("_tbnd",void 0,window.external.startE),d.tick("tbnd_","_tbnd",c))),a&&(window.jstiming.pt=a)}catch(g){}})();window.tickAboveFold=function(b){var a=0;if(b.offsetParent){do a+=b.offsetTop;while(b=b.offsetParent)}b=a;b<=750&&window.jstiming.load.tick("aft")};var k=!1;function l(){k||(k=!0,window.jstiming.load.tick("firstScrollTime"))}window.addEventListener?window.addEventListener("scroll",l,!1):window.attachEvent("onscroll",l); })();

Konan sem kyndir ofninn sinn

Eldhúsreyfarar miðaldra matargúrús á Skólavörðuholtinu

18.2.05

Vox í gærkvöldi: Mjög gott. Enda er þarna á ferðinni kokkur sem, eins og ég sagði í gær, sem þekkir íslenskt hráefni og notar það í einhverjum mæli á veitingahúsinu sínu. Og miklir fagmenn fyrir í eldhúsinu. Mikið að gera hjá þeim, 150 manns sem borðuðu þarna þetta kvöldið og allt mjög vel heppnað. Sex réttir ef allt er talið - fyrst grásleppuhrogn í einhverju mauki úr reyktum osti með stökku rúgbrauði ásamt saltaðri bleikjum með fáfnisgraskremi. Svo hörpuskel með nokkrum mismunandi sósum/olíum/vökvum (og froðu úr teinu hans Sverris Guðjónssonar, ég skildi það nú ekki alveg). Þá krabbasalat, sem ekki var á matseðlinum en var mjög gott. Sérlega góð smálúða og lúðufrauð með spínatmauki, gljáðri dvergnæpu sem kölluð var hreðka á matseðlinum og froðu úr ,,Jerúsalem-ætiþistlum" sem eiga reyndar ekkert skylt við hvorki Jerúsalem né ætiþistla og ég er oft búin að leggja til að verði kallaðir ætifíflar á íslensku. Mjög gott. Það fannst gagnlega barninu líka og hún hefur ekki borðað lúðu í 25 ár. Síðan lambavöðvi og nýra með gljáðri nípu (ekki steinseljurót), sellerírótarstöppu og blóðbergssósu. Og á eftir voru fátækir riddarar með skyrís og þrenns konar eplagóðgæti (í guðsbænum ekki ,,eplum í nokkrum áferðum" eins og stóð á matseðlinum).

Þetta var allt alveg ljómandi gott. Spennandi og metnaðarfull matreiðsla eins og maður býst við á þessum bæ. Og því miður, þá er líklega upppantað öll hin kvöldin. Nema kannski ef þeir á Vox ætla að halda áfram með seðilinn í næstu viku eins og sum veitingahúsin gera.

|