Afmælisveisla hjá Boltastelpunni í dag. Ég bakaði tvær eða þrjár kökur - hefði e.t.v. bakað meira en ég þurfti líka að útbúa tólf kartöflurétti í morgun og láta mynda þá í hádeginu - en þegar ég var nýbúin að setja seinustu kökuna í ofninn upp úr hálftvö hringdi gagnlega barnið og var þá á leið upp á slysó með Sauðargæruna, sem hafði dottið á skemil í eldhúsinu og höggvið sundur á sér hökuna. Hún var líka með köku í ofninum og kanelsnúðadeig að lyfta sér. Ég átti ekki heimangengt vegna bakstursins og því var efnafræðistúdentinn sendur vestur á Brávallagötu til að taka kökuna úr ofninum á réttum tíma og sjá um snúðabaksturinn. Þar sem hann er síst verri en aðrir snúðabakarar (Jói Fel og þeir) leysti hann málið með slíkum sóma að flest börnin í afmælinu borðuðu eintóma snúða og þeir voru held ég eina bakkelsið sem kláraðist alveg. Eða kláruðust allavega löngu á undan öðru.

Sauðargæran lét annars vel af sér þrátt fyrir djúpan skurð á hökunni sem þurfti sex spor til að loka. Hann er líka vanur maður, þetta var sjötta ferðin hans á slysadeild þrátt fyrir ungan aldur. Hann á svosem ekki langt að sækja þetta; móðir hans átti liggur við fast númer á slysadeild og afi hans refaskyttan mun hafa verið fastagestur hjá læknum á Héraðshælinu á Blönduósi öll sín uppvaxtarár. Þetta er allt komið úr Berndsenættinni. Ekki frá mér allavega; þrátt fyrir byltuna í gær og allan minn flumbrugang hef ég lítið gert af því að slasa mig um dagana.

Afmælisveislan fór vel fram þrátt fyrir þetta. Afmælisbarnið var ánægt og sá slasaði var manna hressastur, sveiflaði sverði sem mest hann mátti og drap mannætuhákarla í annarrihverri stungu.