Ég sit hér í áframhaldandi nostalgíukasti og raða í mig kanelsnúðum, kleinum, ástarpungum, vínartertu, ávaxtagraut og bláberjasúpu. Þar áður var ég að borða grillaðan humar, bleikju með sölvasósu og hunangsmaríneraðan lunda - þetta þrennt síðsttalda hafði reyndar ekkert með nostalgíu að gera en var ansi gott samt.

Ég á þetta alveg skilið. Ég var að baka til klukkan eitt í nótt og vaknaði svo aftur klukkan korter fyrir sjö í morgun - reyndar var það Sauðargæran sem vakti mig og neitaði að fara aftur að sofa en ég ætlaði nú að vakna snemma hvort eð var. Við drengurinn vorum svo byrjuð á kleinubakstri um áttaleytið. Hann fékk sitt eigið deig, míní-kökukefli og bjó til sínar eigin kleinur - með smáaðstoð - sem voru svo steiktar sérstaklega og hann var afar stoltur af. Því miður held ég að hann hafi gleymt afganginum af kleinunum sínum hérna en ég skal passa að efnafræðistúdentinn éti þær ekki allar.

Við vorum að klára myndatökuna áðan. Gekk ljómandi vel, held ég, og nú eru bara örfáar myndir eftir.

Mikið svakalega er annars langt síðan ég steikti ástarpunga síðast. Love balls, eins og þeir munu að sjálfsögðu heita í bókinni.