Í Everybody Loves Raymond er fjölskyldan að velta fyrir sér tilgangi lífsins. Umræðurnar minna mig á tvo skólabræður mína úr MA. Þeir höfðu komið úr Sjallanum eina vornótt, settust svo uppi á herbergi og héldu áfram að drekka og fyrr en varði voru þeir farnir að ræða tilgang lífsins. Það umræðuefni entist þeim lengi nætur en klukkan hálfsjö um morguninn vildi annar bara fara að sofa, líklega hefur ekki verið veður til að fara út á skólabátnum eða stelast í Lystigarðinn eða fara að vaða í andapollinum eða annað sem fólk gerði gjarna við svipaðar aðstæður. Þá sagði hinn:

- Alltaf vilt þú fara að sofa áður en við komumst að niðurstöðu.

Þannig að sá fyrri settist aftur og þeir héldu áfram að ræða tilgang lífsins. Reyndar ekki nema fram til klukkan sjö. Þá urðu þeir ásáttir um að fara að sofa þótt niðurstaða væri ekki fengin.

Aldrei hefur mér dottið í hug að fara að velta fyrir mér tilgangi lífsins, það er eitthvað svo tilgangslaust.