Þegar ég var að klæða mig í morgun og opnaði sokkaskúffuna, þá var þar ekkert að finna nema fjólubláu sokkana. Og þegar þeir eru einir eftir, þá er það ævinlega til marks um að nú sé að því komið að bretta upp ermarnar og leita uppi leynilega höfuðstöðvar Sokkaskrímslisins.

Mér skilst að það séu til heimili sem ekki hafa sitt Sokkaskrímsli. En þetta hér er ekki í þeim hópi. Sokkaskrímslið er verulega lúmskt og getur hreiðrað um sig á undarlegum stöðum. Lengi vel var þó vænlegast að leita þess undir rúmi efnafræðistúdentsins og reyndar er það örugglega ekki horfið þaðan með öllu. En þar sem hann er nýbúinn að skipta um rúm og hreinsaði þá allt af gólfinu - svo rækilega að hann henti teppinu - er sú staðsetning ólíkleg að þessu sinni. Þar er í mesta lagi lítið útibú.

Stundum hafa höfuðstöðvar Sokkaskrímslisins fundist á botninum í óhreinatauskörfunni en ég held að svo sé ekki núna, það er svo stutt síðan hún var alveg tóm síðast. Hreinataushrúgan er óvenju stór og þar getur ýmislegt leynst. Og svo eru fleiri staðir ... Einu sinni blekkti Sokkaskrímslið mig rækilega og faldi sig í sokkakörfunni. Það er svona karfa þar sem safnað er öllum stökum sokkum heimilisins, í þeirri von að sokkurinn á móti finnist í einhverri Sokkaskrímslisrassíunni. Ég hendi helst aldrei neinu og þarna eru stakir sokkar af efnafræðistúdentinum frá því að hann var tuttugu árum yngri og notaði tuttugu skónúmerum minna en nú. Ég hef enn ekki gefið upp vonina um að finna sokkinn á móti. Eða jú, en ég fæ mig samt ekki til að henda sokkunum. Allavega, einhvern tíma þegar búið var að gera mikla leit kom upp úr dúrnum að margir af stöku sokkunum í sokkakörfunni voru alls ekki stakir, sokkurinn á móti var þarna líka.

En fjólubláu sokkarnir (sem aldrei eru stakir) eru ákveðið viðmið. Ef sokkamálin eru komin á það stig að ég neyðist til að fara í þá, ja, þá þarf að grípa til róttækra aðgerða. Þannig að í dag má Sokkaskrímslið vara sig.