Jamm, efnafræðistúdentinn hafði rétt fyrir sér, þetta var góður dagur. Við fórum inn í Hvalfjarðarbotn, þar sem Sauðargæran skemmti sér lengi við að henda grjóti út í Botnsá, sem hann hélt að væri sjórinn. Systir hans safnaði steinum. Sáum fjölda fólks við kræklingatínslu í fjörum en tíndum ekkert sjálf, vorum ekki útbúin til þess.

Sauðargæran kom með nýyrði yfir fossa, sem hann sá allmarga á leiðinni. Þar sem hann kallar vatn yfirleitt ,,glas" voru fossarnir dettiglas.

Ég fékk mér saltaða nautatungu í kvöldmatinn og lét efnafræðistúdentinum eftir afgangana af kvöldverðinum í gær. Þá var norður-afrísk/grísk máltíð, kjúklingatagine með sítrónum og ólífum, vel kryddað kindafillet bakað með tómötum, kúrbít og kjúklingabaunum, fetaostsstykki marínerað í ólífuolíu og kryddjurtum og borið fram með plómutómötum, salati og ólífum. Kúskús með sítrónu og ólífuolíu. Nýbakað brauð, reyndar indverskt naanbrauð. Sauðargæran borðaði lítið annað og tilkynnti að þetta væri ekki brauð, heldur piparkökur. Það var reyndar ögn kryddað, en varla svo mikið.

Matur frá suður- og austurströndum Miðjarðarhafsins er enn vinsælli á mínu heimili en sá matur sem flestir þekkja best sem Miðjarðarhafsmat, þ.e. ítalskur, suður-franskur og spænskur matur. Mér finnst líka gaman að vera með marga rétti og setja þá alla á borðið samtímis, eins og gjarna er gert á þessu svæði. Afar fjölskylduvænt og notalegt.