Ég var að elda eggjakökur fyrir næsta tölublað Gestgjafans. Venjulegar ommelettur, bæði einfaldar og fylltar, tortillur, frittötur og soufflé-ommelettur. Þetta gerði allt töluverða lukku hér frammi áðan. Merkilegt annars hvað eggjakökur geta verið góðar. Einhvern tíma las ég það í riti eftir frægan gourmet, man ómögulega hvern, að hann pantaði sér helst alltaf ommelettu á veitingahúsi ef hann ætlaði virkilega að prófa hvað menn gætu í eldhúsinu. Ef ommelettan væri ekki perfekt væri hætt við að sömu sögu væri að segja um ýmislegt annað.

Það er allavega engin tilviljun að sú merka kona Elizabeth David valdi greinasafninu sínu heitið An Omelette and a Glass of Wine. Sú bók hefur verið í uppáhaldi hjá mér frá því að ég eignaðist hana fyrir fimmtán árum eða svo. Reyndar vantaði mig vínglasið með ommelettunni áðan en það verður bætt upp á svölunum heima einhverjar helgar í sumar. Laugardags- eða sunnudagshádegi, sólskin, glas af köldu hvítvíni, baguettebrauð frá Sandholt, dúnmjúk ommeletta með basilíku, góð bók ...

Hvar er annars þetta vor sem Siggi var að spá?