Ég var að hugsa um það áðan þegar ég var að raða síðustu diskunum frá í gær í efri skúffuna á uppþvottavélinni - hvernig fór ég eiginlega að hér áður? Það er býsna mikill uppþvottur sem til fellur þegar verið er að elda tíu ólíka rétti, setja þá á diska fyrir myndatöku og bera þá síðan á borð fyrir fólk. Ég var sífellt að setja í vélina og taka úr henni allan daginn í gær, eða það fannst mér, og samt var ekki allt búið. Eða vélarnar, öllu heldur, því að nýja Fisher&Paykel-vélin mín (sem ég er alltaf jafnánægð með) er í rauninni tvær sambyggðar vélar.

En það eru innan við fimm ár síðan ég eignaðist fyrst uppþvottavél (sem var bölvað drasl en það er önnur saga). Þar áður var ég að notast við efnafræðistúdentinn, sem getur að vísu tekið rösklega til höndum við uppþvottinn ef sá gállinn er á honum, einkum ef hann hefur félagsskap af mér eða öðrum (,,allt í lagi, ég skal þvo ef þú þurrkar og útskýrir fyrir mér á meðan hvernig stelpur hugsa ..."). Það voru stundum ansi háir staflar af leirtaui og pottum í og við vaskinn. Samt tókst mér að gera ótal tilraunir í matargerð, skrifa stóra matreiðslubók, halda fjölmennar veislur ... Uppþvottavélar eru nefnilega ekki ómissandi tæki ef maður hefur aldrei vanist þeim. En þær verða það ansi fljótt.