Fyrst þið viljið vita um tengsl bollukaffiboða og matreiðslubókarskrifa minna, þá kemur hér nánari skýring:

Ég hef oft gert tilraunir með ýmsar sortir af kremi, einkum súkkulaðikremi, á bolludagsbollur. Mér skilst að á bolludaginn 1989 hafi ég búið til eitthvert alveg sérstaklega gott krem, að minnsta kosti að áliti efnafræðistúdentsins, sem þá var rétt nýorðinn átta ára en þegar orðinn töluverður connoisseur á súkkulaðikrem. Næsta bolludag á eftir bjó ég til eitthvert annað súkkulaðikrem og hann varð fremur fúll og tilkynnti að kremið í fyrra hefði verið mun betra. Ég mundi náttúrlega ekkert hvernig það hafði verið en lofaði að reyna að gera betur næst. Í bollukaffinu árið þar á eftir reyndi ég að rifja upp hvað ég gæti hafa gert, prófaði líka aðra tegund, en það kom fyrir ekki, mér var tilkynnt að þetta kæmist ekki í hálfkvisti við '89-kremið. Og þannig gekk þetta marga næstu bolludaga, ég var alltaf að reyna að endurskapa '89-kremið og tókst aldrei. Þetta var svo háalvarlegt mál að ég sá mér ekki annað fært en fara að skrifa samviskusamlega niður allar vel heppnaðar tilraunir sem ég gerði á börnum og gestum, og þetta varð eiginlega upphafið á uppskriftasafninu mínu.

Auðvitað hafði ég stundum áður punktað athugasemdir í matreiðslubækur og þess háttar. En þótt ég væri upp úr 1990 mikið til hætt að nota matreiðslubækur nema til hliðsjónar, þá var ég ekkert að skrifa uppskriftirnar sem ég var að kompónera hjá mér, heldur gerði eitthvað allt annað næst þegar ég var með sama hráefni í höndunum. Þannig þykir mér jú langskemmtilegast að elda. En það var leitin að '89-kreminu sem varð til þess að ég fór að skrá þetta allt hjá mér.

Fyrir þónokkrum árum var svo komið að drengurinn var farinn að verða nokkuð sáttur við súkkulaðikremið á bollurnar. Og í hitteðfyrra - held ég - spurði ég hann af gömlum vana hvort kremið væri nokkuð líkt '89-kreminu. En þá sagðist hann vera hættur slíkum barnaskap sem það væri að eltast við eitthvert krem. Og tróð upp í sig hálfri bollu. Með súkkulaðikremi.