Aumingja efnafræðistúdentinn var horfinn þegar ég kom heim rétt áðan, er kannski endanlega búinn að gefast upp á móður sinni, sem fór út um sexleytið og sagðist ekki alveg vita hvort hún kæmi aftur fyrir kvöldmat. Ég held að hann hafi verið svangur og vona að hann hafi einhvers staðar getað sníkt sér mat. Ég er aftur á móti ekki svöng, búin að vera á Sjávarkjallaranum og borða sashimi (kolkrabba, túnfisk, lax, sandhverfu), humarkokkteil, tígrisrækjur, dádýrafillet með furuhnetum og mintuvinaigrette, nautacarpaccio, djúpsteikta gæsalifur, svínarif - ég er að gleyma einhverju. Og þetta voru bara forréttirnir.

Á eftir fylgdi steiktur sverðfiskur og túnfiskur, silungur, sandhverfa, skötuselur með sérlega góðu reykbragði, lambafillet með portobellosveppum og fleiru, þorskhnakki með lárperu-kartöflustöppu, steiktur saltfiskur, dúfnabringa, villiönd ... semsagt allur matseðillinn. Og varla feilnóta í öllu saman.

Það ætlar semsagt að ganga hægt að elda kartöfluréttinn sem ég hef verið að plana. Við hverju er að búast þegar manns er freistað svona? Svo enduðum við náttúrlega á Vínbarnum en ég lét mér eitt rauðvínsglas nægja, var ekkert að halda áfram í sama dúr og prófa sýnishorn af öllum vínseðlinum.

Ætli ég verði ekki að bæta grey efnafræðistúdentinum þetta upp. Kannski fær hann lasagne einhvern næstu daga, það gæti dugað til.