Ég er með brunasár á vörinni og get engu um kennt nema eigin græðgi og gáleysi. Ég var nefnilega að gera fonduetilraunir í gær. Það er stórhættulegt að gera tilraunir í matartímanum, þegar maður er sjálfur að sálast úr hungri. Ég var að djúpsteikja kjúklingaræmur í fonduepotti og gáði ekki að því, þegar ég fór að smakka, að auðvitað var fonduegaffallinn miklu heitari en kjúklingurinn sjálfur.

Annars gerist það merkilega sjaldan að ég slasi mig við eldamennskuna, þegar litið er til þess hvað ég geri mikið af því að elda og hvað ég er mikil flumbra. Ég get allavega ekki rakið ævisöguna með því að skoða örin á höndunum á mér eins og Anthony Bourdain lýsir í Kitchen Confidential. Eiginlega held ég að ég sé ekki með nein sýnileg ör sem rekja má til matreiðsluslysa, því ekki tel ég örið sem ég er með á hnénu til þeirra. Það fékk ég þegar ég var átta eða níu ára og sat uppi á fjárhúsþaki við að flá hrossalappir með búrhníf.