Ég vaknaði korter yfir sjö í morgun við það að vekjaraklukka efnafræðistúdentsins var að pípa. Hann var sjálfur ekki heima hjá sér til að slökkva á henni og ég þurfti því að skreiðast fram úr, en átti í mestu erfiðleikum með að komast inn af því að pitsukassasafnið sem hann geymir uppi á ofninum hafði hrunið fyrir hurðina og hindraði umferð. Þegar drengurinn kom heim spurði ég hann í fyrsta lagi hver tilgangurinn væri með pitsukassasöfnuninni (hann sagðist vera að byggja hús) og í öðru lagi, hvort hann gerði sér grein fyrir því hvernig þetta færi með orðstír minn sem matargúrús í augum gesta sem kæmu til hans og rækju augun í alla þessa kassa.

Annars - hvað á maður að halda um fólk sem safnar pitsukössum? Þótt þeir séu frá Eldsmiðjunni. Ég og systir hans höfum nokkrar áhyggjur af þessu og þær bötnuðu hreint ekki neitt þegar ég rakst í morgun á vefsíðu um kexruglað kóngafólk. Ekki að neitt af þessu ágæta kóngafólki hafi safnað pitsukössum, en samt ...

Ég er reyndar slæm með að safna tómum krukkum og geyma þær. En kommon, það kemur fyrir að þær koma að gagni. Ef ég bý til sultu eða eitthvað slíkt, til dæmis. En pitsukassar ...