Það kemur varla nokkrum á óvart ef ég segi að ég er afskaplega hrifin af kryddi. Matur án krydds er næstum óhugsandi en þannig hefur það auðvitað ekki alltaf verið. Þegar ég var krakki átti mamma pipar og karrí í skúffu í eldhúsinu, kanel, negul ... ætli það hafi verið fleira? Ég hugsa ekki. Núna á ég marga tugi kryddtegunda og sumar eyðast ansi hratt. Krítarfararnir færðu mér þurrkaðar kryddjurtir og saffran í gær, það var það eina sem ég bað um.

Og áðan kom hingað maður með líklega kringum tuttugu kíló af kryddi og kryddblöndum í þremur stórum pappakössum. Fimmtíu til sjötíu mismunandi tegundir. Kryddlyktin í eldhúsinu er næstum eins og í litlu kryddbúðinni við Blenheim Crescent, beint á móti Books for Cooks ... Það er stundum gaman að vera ég.