Hálfsannars tíma seta á Vínbarnum (og hálftannað rauðvínsglas á verði eins) dugðu til að sópa burtu öllu svartsýnisrausi og á heimleiðinni ákvað ég að vera dulítið góð við sjálfa mig og brá mér inn í Ostabúðina og keypti manchego-ost, San Daniele-skinku og næstum því brennt foccaciabrauð. Og klettasalat og basilíku í Heilsuhúsinu. Þetta stefnir í að geta orðið stofn í nokkuð góðum kvöldverði, sem ég sit reyndar ekki að ein því efnafræðistúdentinn var að ryðjast inn úr dyrunum ásamt nokkrum léttkenndum ungum mönnum. Einhverjir þeirra eru svangir.

Svo er aldrei að vita hvað ég geri á eftir. Hver veit nema leiðin liggi aftur á Vínbarinn. Fer eftir í hvernig skapi ég verð þegar Gestgjafastelpurnar hringja ...