Í nokkur ár er ég búin að hlakka til þess að komast á breytingaskeiðið og verða alvöru kelling. Laus við allt þetta helvítis vesen sem fylgir því að vera enn á barneignaraldri (auk þess finnst mér að þegar maður á barnabarn á tíunda ári sé beinlínis eitthvað bogið við það að vera á einhverjum barneignaraldri). En það liggur við að ég sé að því komin að skipta um skoðun.

Að undanförnu er ég nefnilega búin að rekast á fleiri fleiri matreiðslubækur og bækur um mataræði, sérstaklega ætlaðar konum á breytingaskeiði eða eftir breytingaskeið eða whatever. Og það síðasta sem mér dytti í hug væri að fara að breyta mataræðinu við það eitt að verða kelling. Þannig að ef þetta er að verða eitthvert trend, þá ætla ég ekki að fylgja því, það er á hreinu. Eins og það sé ekki nóg á kvenfólk lagt með öllum þessum hormónameðferðum og þerapíum og guðveithverju.