(function() { (function(){function b(g){this.t={};this.tick=function(h,m,f){var n=f!=void 0?f:(new Date).getTime();this.t[h]=[n,m];if(f==void 0)try{window.console.timeStamp("CSI/"+h)}catch(q){}};this.getStartTickTime=function(){return this.t.start[0]};this.tick("start",null,g)}var a;if(window.performance)var e=(a=window.performance.timing)&&a.responseStart;var p=e>0?new b(e):new b;window.jstiming={Timer:b,load:p};if(a){var c=a.navigationStart;c>0&&e>=c&&(window.jstiming.srt=e-c)}if(a){var d=window.jstiming.load; c>0&&e>=c&&(d.tick("_wtsrt",void 0,c),d.tick("wtsrt_","_wtsrt",e),d.tick("tbsd_","wtsrt_"))}try{a=null,window.chrome&&window.chrome.csi&&(a=Math.floor(window.chrome.csi().pageT),d&&c>0&&(d.tick("_tbnd",void 0,window.chrome.csi().startE),d.tick("tbnd_","_tbnd",c))),a==null&&window.gtbExternal&&(a=window.gtbExternal.pageT()),a==null&&window.external&&(a=window.external.pageT,d&&c>0&&(d.tick("_tbnd",void 0,window.external.startE),d.tick("tbnd_","_tbnd",c))),a&&(window.jstiming.pt=a)}catch(g){}})();window.tickAboveFold=function(b){var a=0;if(b.offsetParent){do a+=b.offsetTop;while(b=b.offsetParent)}b=a;b<=750&&window.jstiming.load.tick("aft")};var k=!1;function l(){k||(k=!0,window.jstiming.load.tick("firstScrollTime"))}window.addEventListener?window.addEventListener("scroll",l,!1):window.attachEvent("onscroll",l); })();

Konan sem kyndir ofninn sinn

Eldhúsreyfarar miðaldra matargúrús á Skólavörðuholtinu

25.2.03

Það kemur fyrir einstöku sinnum að ég nenni ekki að elda, oftast vegna þess að ég hef verið í matarstússi hálfan eða allan daginn í vinnunni og kem uppgefin heim. Þetta gerist aldrei um helgar, þá vil ég helst eyða löngum stundum í eldhúsinu, elda kássur og pottrétti og steikur svo að loftið er hálfan daginn þrungið af hvítlauk og kryddjurtum eins og austurhöfnin í Chania á dimmu sumarkvöldi, eða hnoða í brauð sem fær að lyfta sér lengi í rólegheitunum og fer svo í ofninn, ilmar eins og Sauðárkróksbakarí gerir í minningunni en gerði kannski aldrei og kemur út aftur gullinbrúnt og bústið. Og nær aldrei að kólna til fulls.

En í dag var hinsegin dagur og þegar ég kom heim og efnafræðistúdentinn fór strax að tala um svengd, og minntist jafnvel á það einkar heiðskír á svip að hann væri nýbúinn að lesa grein í tímariti um að það væri orðið ,,in" að borða snemma - þá tilkynnti ég að nú kæmum við út að leita okkur að einhverju að borða. Af einhverri ástæðu enduðum við óvart á ,,the oldest Mexican restaurant in Iceland", sem var reyndar misráðið matarlega séð en slapp alveg því að við áttum þarna svo gott fjölskyldumóment. Sátum tvö ein (bókstaflega, það voru ekki aðrir gestir á staðnum) og vorum fyrr en varði komin á kaf í djúpar samræður um mál sem við erum venjulega ekki að ræða mikið okkar á milli, svo sem áhrif þríklóríðediksýru á mjólk og mælingar á ljóshraða. Og ungverskt paprikumauk, sem við höfum bæði í hávegum. Þetta var mjög notalegt.

Svo notalegt að þegar við vorum komin út af staðnum ákváðum við að bregða okkur inn á Vínbarinn, þar sem við vorum líka næstum einu gestirnir. Þar sátum við drjúga stund, brugðum að vísu á aðeins léttara hjal og ræddum meðal annars um ástalíf Keikós, vaxtarlag körfuboltamanna og meinta ægifegurð Kolbeins Proppé (sem er að vísu betur vaxinn en gerist um körfuboltamenn en full loðinn á bakinu fyrir minn smekk, og þetta segi ég ekki af því að ég hafi verið að gá sérstaklega að því en ég hef séð hann í fleginni peysu og dúskarnir stóðu upp úr hálsmálinu að aftan). Allavega, þá skemmtum við okkur bæði svo vel að ég stakk upp á því að næst þegar ég nennti ekki að elda færum við bara og fengjum okkur pylsu eða eitthvað og settumst svo inn á Vínbarinn og fengjum okkur tvö glös.

Efnafræðistúdentinn stakk upp á því á móti að næst þegar ég nennti ekki að elda léti ég hann gera það.

Úbbs.

Er það ekki ég sem er alltaf að tala um að maður eigi að láta krakkana gera allt sem þau langar til í eldhúsinu til að drepa ekki áhuga þeirra? Samt hafði mér ekki dottið þessi möguleiki í hug. Nú er drengurinn fínasti kokkur og kann ýmislegt fyrir sér. Ég á fastlega von á að næst þegar ég kem þreytt heim láti ég hann sjá alfarið um eldamennskuna, eða kannski við hjálpumst að. Og ef við eldum eitthvað fljótlegt og ódýrt - eins og réttinn sem hér kemur uppskrift að - þá höfum við bæði tíma til og efni á að skreppa á Vínbarinn á eftir og eiga saman annað huggulegt fjölskyldumóment.

Núðlur með kjúklingi og chili

300 g eggjanúðlur
salt
4 msk jarðhnetuolía
400 g kjúklingabringur, beinlausar og hamflettar
3-4 hvítlauksgeirar, saxaðir smátt
1 lítið rautt chilialdin, saxað smátt (fræhreinsað nema rétturinn eigi að vera sterkur)
2 msk nam pla eða nuoc mam (austurlensk fiskisósa)
2 msk sojasósa
2 tsk sykur
hnefafylli af tælenskri basilíku eða mintu (ekki nota venjulega basilíku)


Núðlurnar lagaðar samkvæmt leiðbeiningum á umbúðum og þegar þær eru hæfilega soðnar er þeim hellt í sigti og látið renna vel af þeim en síðan hvolft í skál og 2 msk af olíu hrært vel saman við. Wokpanna eða þykkbotna húðuð panna hituð vel og kjúklingabringurnar skornar í ræmur eða bita. 2 msk af olíu hellt á pönnuna og hún hituð þar til nærri er farið að rjúka úr henni en þá er kjúklingurinn settur á pönnuna og veltisteiktur í 2-3 mínútur, eða þar til ekki sést lengur í bleikt. Hvítlaukur og chili sett á pönnuna og steikt áfram í ½ - 1 mínútu. Fiskisósu, sojasósu og sykri hrært saman við og steikt í 1 mínútu. Þá er núðlunum hvolft á pönnuna og hrært vel (best að nota tengur eða tvo gaffla og rífa núðlurnar í sundur með þeim.) Kryddjurtirnar skornar í mjóar ræmur og hrært saman við. Tekið af hitanum og borið fram strax.

|