Uppáhaldskonurnar mínar

Tvær af uppáhaldskonunum mínum eiga merkisafmæli í dag.

Mamma er áttræð. Og einhvernveginn er það svo að ég er enn að átta mig betur og betur á því með hverju ári hvað ég sæki mikið til hennar og hvaða skuld ég á henni að gjalda. Og ég veit líka betur og betur að þá skuld get ég aldrei endurgoldið nema með því eina móti sem hún mundi sjálf vilja; ekki til hennar, heldur til barnanna minna og barnabarna eftir því sem er á mínu færi. Hvernig til tekst er svo annað mál.

Og svo er það hún Hekla, sem fæddist á 65 ára afmæli langömmu sinnar og er þar af leiðandi 15 ára í dag. Þær eru báðar rauðhærðar (nema hvað mamma er náttúrlega orðin gráhærð þótt hún hafi tregðast við að viðurkenna það fram á síðustu ár), freknóttar og eiga erfitt með að segja hvað þær vilja raunverulega þótt þær reynist svo kannski hafa mjög ákveðnar skoðanir þegar djúpt er kafað. Hörkukerlingar báðar en lítið fyrir að hafa sig í frammi.

Og eins og ég hef áður sagt, maður getur nú ekki sagt hvað sem er á bloggi þegar bæði mamma manns og barnabarnið eru fastir lesendur.

Til hamingju með daginn, báðar tvær.