Sælkeradagur

Þetta er búinn að vera sælkeradagur so far. Ég er búin að reka áróður fyrir því að vinnufélagar sem fara í utanlandsferðir komi með eitthvað annað en fríhafnarnammi og mætti því sjálf í vinnuna í morgun með krukku af afbragðsgóðum enskum Stilton (,,hvernig tímirðu að gefa okkur með þér?" var ég spurð - en annars hefði ég jú borðað hann allan sjálf, sem er tæpast góð hugmynd).

Og í hádeginu var ég boðin ásamt fleirum á Þrjá frakka að smakka á nýuppteknum kartöflum. Mmm, þvílíkt sælgæti. Kartöflur, ískalt smjör og örlítið salt ... Það þarf ekki meira (en við fengum reyndar meira). Kærar þakkir til Sölufélagsins og kartöflubænda fyrir boðið.

Það er hægt að gera svo margt gott úr kartöflum. En ef maður er með sumarkartöflur, teknar upp fyrir fáeinum klukkustundum, þá finnst mér best að gera sem allra minnst. Bara sjóða þær - og ekki of lengi - strá á þær dálitlu góðu salti (ég á fleur de sel heima sem ég ætla að nota í kvöld), smjör (ólífuolía gengur líka en smjör er betra), kannski svolítið af ferskum kryddjurtum, t.d. basilíku, graslauk, mintu eða timjani, jafnvel dilli - ögn af hvítlauk ef maður endilega vill - sítrónusafa kannski - það þarf ekkert annað. Nema ef vera skyldi glas af góðu hvítvíni.

Ég var leyst út með gjöf: Poka af nýuppteknum kartöflum. Það er á hreinu hvað verður í kvöldmatinn hjá mér, spurning hvort þarf bara nokkuð með þeim? Búin að borða nýjar kartöflur og fisk tvo daga í röð, kannski bara kartöflur og salat?

Þá verður þetta fullkominn sælkeradagur.